مدرسه علمیّه منتظریّۀ حقّانی قبل از سال 1339 ش توسّط ابوی اینجانب مرحوم آقای حاج علی حقّانی خوئینی فرزند مرحوم ملّا ولی که از علماء بزرگ قریه خوئین اطراف زنجان بود و در زنجان به تجارت مشغول بود در سال 1327 ش بعد از انحلال فرقه کمونیستی پیشه وری در زنجان و میانه و منطقه آذربایجان در سال 1327 شمسی به تهران منّتقل گردید. و علاقه شدیدی باسلام و تشیّع و ائمّه اطهار علیهم السلام داشت بطوریکه بارها می گفت که من علاقه دارم که شما بتحصیل علوم اسلامی در قم بپردازید و من نیز در سال 1330 شمسی بعد از امتحان و قبولی در سیکل اوّل دبیرستان فرّخی در تهران بلافاصله بعد از امتحان آخر سال در تیرماه سال 1330 ش در اوائل تابستان وارد شهرستان قم شدم هنگامی که حوزۀ علمیّه قم در اوائل تابستان آن سال تعطیل شده بود من شروع به تحصیل علوم مقدّماتی حوزه علمیّه در قم نمودم و بعد از دو سال اقامت در خیابان ایستگاه خیابان فرهنگ بمنزلی نزدیک پل آهنچی روبروی حرم مطهّر حضرت معصومه سلام الله علیها منّتقل شدم و به ادامۀ تحصیل علوم اسلامی و مقدّماتی از صرف و نحو و منطق و ... پرداختم. ابوی اینجانب اکثر روزها در قم منزل ما بود و مشرّف به حرم و زیارت حضرت معصومه علیها سلام می شد.
ابوی اینجانب همواره می گفت که من با خدای خود عهد بسته ام هفت مدرسه بسازم و خدمتی به حوزه علمیّه کرده، وسیلۀ رشد و ترقّی علوم طلّاب بوده باشم.
من که این علاقه شدید مذهبی را در ابوی خود دیدم دنبال این مساله افتادم و زمین های اطراف منزل را که همۀ آن، مزرعه و باغ انار و ... بود گشتم تا شاید بتوانم کمکی دینی بحوزه داشته باشم و دل ابوی خود را نیز شاد و آرزوی او را در راه خدمات حوزوی برآورده سازم.
زمینی را که الان همان محلّ ساختمان مدرسۀ منّتظریّۀ حقّانی است بررسی کردم که هم نزدیک منزل ما است و هم نزدیک بحرم حضرت معصومه (ع) است و آن زمین در حدود 10/000 متر مزرعه بود و جو و گندم در آنجا می کاشتند و تمام اطراف آن درخت و مزرعه، بود و هیچ منزلی و ساختمانی در آنجا نبود.
خرید این زمین را به ابوی پیشنهاد کردم و ایشان را بردم آنجا از نزدیک زمین را دید و بسیار خوشحال شد. تمام 10/000 متر را از مالک آن خریدند و در حدود 5000 متر آن را برای ساختمان مدرسه اختصاص دادند و در عرض دو سه سال ساختمان آمادۀ پذیرش از طلّاب حوزۀ علمیّه شد. از آنجا که بودجه مالی وسیع نداشتند بتدریج به تکمیل ساختمان و حجره و مسجد و مدرس هایی پرداختند. من با آمادگی مدرسه برای پذیرش طلّاب بفکر این افتادم که پذیرش طلّاب و تربیت آنان و تنظیم برنامه های مذهبی و اسلامی باید راه بیفتد از این رو سعی کردم که پذیرش طلّاب و برنامه های علمی حوزوی بر اساس برنامه های دقیق علمی باشد و اینگونه نباشد که هر نوع طلبه ای را بدون بررسی و امتحان و مصاحبۀ کتبی و حضوری بپذیریم چنانچه در حوزۀ آن زمان این روش ادامه داشت و طلّاب بدون بررسی و تحقیق و امتحان وارد حوزه شده و بدون بررسی و امتحان، ادامۀ تحصیل علوم اسلامی می دادند.
از این رو من تحقیق کردم که چه کسی و عالمی در برنامه ریزی حوزوی تخصّص دارد و کار کرده است. گفتند دانشمندی بنام آقای دکتر بهشتی برنامه حوزوی 18 ساله تا صاحب نظری و اجتهاد را تدوین کرده است و می خواست آن را در مدرسه مرحوم آیت الله گلپایگانی اجرا نماید و لکن هنوز انجام نشده است.
من آدرس محلّ کار شهید دکتر بهشتی را گرفتم گفتند ایشان رئیس مدرسه «دین ودانش» جنب بازار قم، اوّل خبابان باجک است و من روز پنجشنبه به این مدرسه رفتم. او، اینجانب را نمی شناخت و من نیز او را ندیده بودم و اوّلین ملاقات ما باهم بود وارد مدرسه شدم و در دفتر مدرسه، ایشان پشت میز، مشغول به اداره امور مدرسه بود سلام دادم فرمود شما چه کاری دارید؟ و کی هستید؟ من گفتم: پدر من مدرسه ای را ساخته اند و در حال تکمیل است می خواهیم در دو طبقه آماده، شده طلبه بپذیریم و نیاز به برنامۀ دقیق علمی در حوزه داریم شنیدیم که شما برنامه 18 ساله برای مدرسۀ مرحوم آیت الله گلپایگانی تنظیم کرده اید، ما از آن استفاده کنیم.
ایشان از این پیشنهاد من خوشحال شدند و در پاسخ من گفتند آری من یک برنامه 16 ساله عمومی و 2 سال نیز تخصّصی و مجموعا 18 ساله برای اجتهاد و صاحب نظری در مدارس حوزه علمیّه، تدوین کرده ام فردا بیایید به منزل من که پشت این مدرسه است و آدرس را دادند و در آنجا باهم مشورت کنیم و مسائل اصلی را باهم بررسی نمائیم.
من روز جمعه بمنزلی که آدرس داده بود رفتم و در آنجا مشورت کردیم و من آمادگی مدرسه را برای پذیرش این برنامه توضیح دادم او گفت بسیار پیشنهاد خوب و دقیق و آینده ساز حوزه علمیّه برای طلّاب است سپس فرمود من این برنامه را در سه بخش اساسی زیر تنظیم کرده ام.
1 - سه سال مقدّماتی : صرف و نحو و منطق و بیان تا لمعه.
2 - 5 سال مرتبه سطح مربوط به لمعه و مکاسب و کفایه.
3 - 6 سال تا هشت سال نیز یک دورۀ درس خارج تا سطح عالی تا 16 سال.
و بعد از این دوره هریک از طلّاب وارد در این برنامه یک پایان نامه با انتخاب موضوع مورد بررسی شده در حوزه و جامعه اسلامی، تدوین و طلّاب، آن پژوهش و تحقیق و پایان نامه را آماده و در جلسۀ رسمی حوزه تحت نظر علماء و دانشمندان برجسته و نخبه از آن دفاع کرده و بعد از تصویب، اجازه صاحب نظری و اجتهاد از حوزه علمیّه قم به او داده میشود.
و بعد از اجتهاد و صاحب نظری دو سال نیز دوره تخصّصی را در مورد علوم مختلف حوزوی از قبیل فقاهت و فلسفه و منطق و کلام و تبلیغ و .... را می گذرانند. این طلبه بعد از 18 سال تحصیل در حوزه، کاملا صاحب نظر بوده و در هر رشتۀ فقهی و غیر آن تخصّص داشته، وجود او برای اسلام و شیعه و حوزه علمیّه و دانشگاهها و امور قضائی و ... مورد استفاده قرار می گیرد. من گفتم این برنامه را ما برای اوّلین بار در حوزه در این مدرسه به مرحله اجرا بگذاریم و ببینیم چه نتیجه ای می دهد؟
ایشان از قبول این پیشنهاد و از انجام این برنامۀ 18 سالگی، بسیار خوشحال شدند و کاملا پذیرفتند و من بایشان گفتم برای اجرای این برنامه کامل حوزوی، چه باید انجام دهیم ؟
در پاسخ فرمودند دو عمل مقدّماتی را برای موفقیت در این هدف باید انجام داد :
اوّل اینکه : باید یک هیات مدیره برای ادارۀ کار طلّاب و برنامه های اجرائی آن، تعیین کرد.
دوم اینکه : بودجه ای در حدود 1/500 تومان در مهر ماه حداقلّ برای ادارۀ امور طلّاب، قبوض آب و برق و تلفن و گاز و خادمان و مسئولین اداری و حقوق اساتید، مورد نیاز است.
در همان جلسه ایشان به من پیشنهاد کردند که شما 5 نفر از افراد مورد اعتماد و اطمینان و خبره و معروف درحوزه را معرّفی کنید بعنوان اعضاء هیات مدیریّت در انجام برنامه های طلّاب و مدیریّت برنامه های قابل اجرا و من گفتم :
اوّلی شما جناب آقای دکتر بهشتی و دوّمی آیت الله مشکینی و سومی آیت الله حاج آقا مهدی حائری تهرانی و چهارمی را یک فردی که در مجلّه مکتب اسلام سالیان سال باهم کار می کردیم و مقاله می نوشتیم و اصلاًح می کردیم و الان مرجع تقلید شده است اسم بردم ایشان گفت او نباشد ممکن است نتوانیم با او همکاری کنیم و من نیز از او قبول کردم.
و در نتیجه سه عالم برجسته حوزه باضافه این حقیر، اعضاء هیات مدیره مدرسه را تشکیل دادیم و ایشان نیز، آنرا پذیرفتند.
و اما تأمین بودجه 500/1 تومان برای ادارۀ امور مالی برنامه های طلّاب مدرسه آن زمان، خیلی سخت و مشکل بود حال چگونه انجام پذیرفت‌؟
در جلسۀ چهار نفری در مورد تأمین بودجۀ مدرسه بحثهای مفصّلی انجام گرفت ولی نتیجه ای در بر نداشت من پیشنهاد کردم من درسهای مرحوم آقای شریعتمداری را ضبط و آن را به عربی پیاده و تقریر می کنم و او آنها را می بیند و اصلاًح می کند و من هم به این اندازه فقط با او در ارتباط هستم اگر علماء حاضر در جلسه مایل هستند من با او گفتگو کنم که آیا ایشان می توانند کمک مالی بمدرسه بکنند و بودجۀ آنرا پرداخت نمایند یا خیر ؟
همه علماء حاضر در جلسه، موافقت کردند که من با او گفتگو کنم و من نیز دو روز بعد پس از درس با ایشان گفتگو کردم گفتند در جلسه ای باهم مطلب را صحبت کنیم.
فردای آن روز همۀ افراد هیات مدیرۀ مدرسه علمیّۀ حقّانی در یک جلسه ساعت 11 شب در منزل مرحوم آقای شریعتمداری با ایشان ملاقات کردیم و در آن جلسه شهید دکتر بهشتی و مرحوم آیت الله مشکینی صحبت کردند و مرحوم آقای شریعتمداری را در جریان کار قرار دادند. ایشان این عمل را مفید دانسته موافقت کردند و ما بعد از اتمام جلسه تقریباً امیدوار بودیم که مقدّمات انجام کار علمی و تربیتی و اداری مالی در حوزه علمیّه در این مدرسه انجام شده است.
ولی دو یا سه روز بعد مرحوم آقای شریعتمداری از من خواست که با او ملاقاتی کنم و من نیز پذیرفتم. در آن ملاقات ایشان فرمود: من که موافقت کردم ماهی مبلغ 500/1 تومان برای انجام امور مالی مدرسه بپردازم به این شرط است که من تامّ الاختیار باشم و اگر در موردی انجام عملی را قبول نکردم انجام نشود و من به ایشان گفتم این مطلب را در جلسه هیأت مدیره مدرسه مطرح می کنم ببینم چه جوابی می دهند؟
من پیشنهاد مرحوم آقای شریعتمداری را درجلسه هیات مدیره، مطرح کردم، پاسخ علماء جلسه، انکار بود و مورد پذیرش واقع نشد و لذا همکاری با ایشان متوقّف شد و در این مورد برای انجام کار برنامه های مدرسه و اداره آن، مشکل پیش آمده بود ولی مرحوم شهید دکتر بهشتی در مشهد که مشرف شده بود با مرحوم آیت الله میلانی این مساله را مطرح کرده بودند ایشان در پاسخ گفته بود که من با این عمل راضی هستم و بسیار خوشنودم که کار اسلامی و تربیتی و حوزوی انجام می گیرد ولکن اسم من نباشد !
حقیقتاً این موافقت به این نحو پرداخت ماهیانه برای تأمین مخارج برنامه های مدرسه از 1/500 تومان تا زمان انقلاب اسلامی ایران تا سال 1357 ش بسیار شگفت انگیز است؟ خلوص و نیّت پاک بدون تحمیل مرحوم آیت الله میلانی که می فرمود حتّی اسم من هم نباشد؟! چه مقدار تعجّب آور است تازمان شروع انقلاب سال 1357ش، ایشان هرماه مبلغ صد هزار تومان (100/000 تومان) بودجه بدون منّت و بدون کوتاهی برای انجام امور تربیتی و تنظیم برنامه های علمی و اسلامی و شیعی می دادند و حتّی اصرار داشتند که اسم من در میان نباشد. حتّی ایشان قبول کرده بودند که تابستانها که هوای قم، گرم است و طلّاب مدرسه به مشهد می رفتند در آنجا برای آنها حجره و محلّ سکونت تعیین می کردند.
و من تابستانها که به مشهد می رفتم چند دفعه در جلساتی که با مرحوم آیت الله میلانی داشتم گفتم: حاج آقای عزیز این کارها که در مدرسۀ ما انجام می گیرد و باعث افتخار حوزه است، مربوط به شما است که می فرمایید اسم من نباشد !
می فرمود : من قصدی جز نیّت پاک و عمل نیک حوزوی برای اسلام و تشیّع ندارم .
در مدرسه از ابتدای شروع برنامه های حوزوی مدّتی خودم مدیریّت ادارۀ برنامه ها را نیز به عهده داشتم ولی به جهت اشتغال علمی فراوان و تحقیق و پژوهش در مسائل اسلامی و شرکت در جلسات هیات تحریریّۀ مجلّه «درسهایی از مکتب اسلام» و نوشتن مقالات و سایر تحقیقات و پژوهش ها نتوانستم مدیریّت داخلی را نیز ادامه دهم و مسئولیّت آن را به دیگران از قبیل آقای شیخ زاده ، آقای محمّد مجتهد شبستری و مرحوم علی حجّتی از دانشمندان برومند حوزه علمیّه بودند و از سال 1347 ش تا انقلاب درسال 1357 ش، مدیریّت ادارۀ برنامه ها با مرحوم آیت الله شهید قدّوسی رضوان الله تعالی علیه بود.
مرحوم شهید قدّوسی را در جلسۀ هیات مدیرۀ مرحوم آیت الله شهید بهشتی معرّفی کرد و من خودم نیز با او آشنایی کمی در زندان قزل قلعه تهران داشتم.
مرحوم شهید دکتر بهشتی در جلسۀ هیات مدیره مدرسه گفت آقای قدّوسی برای مدیریّت، بسیار قاطع و لایق است زیرا ایشان لراست، در این هنگام همۀ اعضاء هیأت مدیره به این مساله خندیدند زیرا از کلمه لر، استنباطی دیگر داشتند، شهید دکتر بهشتی فرمودند تعجّب نکنید از این که گفتم ایشان لر است.
جهت این مطلب، این است که ایشان اهل لرستان و اهل نهاوند است و لرها قاطع هستند و ما نیز عملا از سال 1347 تا سال 1357 ش کلام ایشان را تجربه کردیم و راستی ایشان در تنظیم کارهای طلّاب و انتخاب آنها و امتحان و بررسی آینده آنان، بسیار قاطع بود و هر طلبه که می خواست وارد مدرسه شود اوّل امتحان کتبی سپس مصاحبه حضوری و تحقیقات خانوادگی از آنها بعمل می آورد و از هر جهت استعداد آنان را برای ادامۀ تحصیل درحوزۀ علمیّه قم بررسی می کرد و بعد از امتحانات متعدّد دو ماه به آنها مهلت می داد که ادامه تحصیل بدهند و در صورتیکه در حین عمل، اشکالاتی و ایراداتی داشته باشند و در حضور کلاسها غیبت بوده و به وظائف و تکالیف خود عمل نکنند نمی پذیرفت و حتّی من یادم نمی رود ساعت 9 و 10 شب او را در مدرسه مشاهده می کردم که ایشان دور حجرات می گشت و کار و عمل طلّاب را در مطالعه علمی حوزوی بررسی میکرد و نحوه اعمال آنان را یادداشت می نمود و بقدری در انتخاب طلّاب مستعد و با ارزش دقّت داشت که چند نفر از طلّاب را که دقیق عمل نمی کردند آنان را از مدرسه بیرون کرد و برخی از طلّاب اکنون امام جمعه در شهرستانها هستند.
در مدرسه سعی می شد که اساتید کلاسها نیز بسیار ماهر و دلسوز و استاد واقعی بوده باشند و در این مدرسه اساتید مختلفی از قبیل مرحوم شهید استاد مفتح برای رشته تاریخ و زبان انگلیسی را در مواردی خود مرحوم شهید دکتر بهشتی و بزرگان دیگری اداره می کردند و آیت الله مقتدایی در این مدرسه سیوطی و آیت الله جنّتی معالم و خود مرحوم آیت الله مشکینی در دروس اخلاق و آقای خاقانی برای رشتۀ محاورۀ عربی و سایر اساتید بزرگوار در تدریس برنامه های مدرسه، کمک میکردند و خود من هم سالها در تدریس علوم ادبی و فقهی و... کمک مدرسه می کردم.
تا اوائل انقلاب، جمعی از طلّاب این مدرسه تحت نظر مرحوم شهید قدّوسی سطح خارج فقه را زیر نظر مرجع تقلید حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی می گذراندند و مرحوم شهید قدّوسی با این طلّاب قرارداد 9 ساعت مطالعه و بررسی و پژوهش در امور دینی خود را داشتند. عدّه ای از آنها، دورۀ درس خارج را در جلسات دروس خارج حضرت آیت الله وحید خراسانی شرکت می کردند و آنها را می نوشتند و با قرار قبلی با آن مرجع گرامی در آخر هر هفته یک دورۀ کامل دروس خارج را در یک هفته خدمت استاد بزرگوار عرضه می کردند و ایشان آنها را بررسی می کرد و به این طریق دروس خارج فقه را تا انقلاب، تحت نظر دقیق مرحوم شهید قدّوسی ادامه پیدا کرد.
و به این ترتیب صدها طلبه فاضل واقعی در این مدرسه تربیت و آماده برای اداره انقلاب اسلامی تحت نظر امام راحل رضوان الله تعالی علیه شدند.
من در سال 1356 ش یک سال به انقلاب مانده بود و امام راحل در نجف اشرف تبعید شده بودند با پدر و مادر و برادران، به نجف اشرف به زیارت ائمّۀ هدی علیهم السلام در عراق در کربلا، نجف و کاظمین و سامرا مشرّف شدیم و توسّط آیت الله رضوانی که در کنار بیت امام در نجف اشرف بودند وقت ملاقات با امام راحل را گرفتیم و با ایشان ملاقات کردیم و برخی از مسائل را در آنجا مطرح ساختیم که بعدها تقدیم خوانندگان می نمائیم.
ضمن ملاقات، امام راحل بسیار از مدرسه و کارها و تربیت طلّاب و وجود و طلّاب انقلابی و شکنجه شده در زندانهای محمّد رضا پهلوی، قدردانی و اظهار رضایت کردند. و به ابوی و مرحوم شهید بهشتی و شهید قدّوسی و سایر علماء و اساتید و طلّاب فاضل دعا کردند. و اظهار نمودند که طلّاب فاضل این مدرسه بعدها کمکی به انقلاب و اداره امور آن انجام بدهند و جناب آقای آیت الله رضوانی دامت افاضاته عضو شورای نگهبان و حجّة الاسلام دانشمند معظم آقای دعائی رئیس محترم روزنامه اطّلاعات و حجّة الاسلام آقای دکتر سیّد حمید روحانی رئیس و مدیر محترم نشریۀ 15 خرداد که جزو انقلابیون قبل از انقلاب در نجف اشرف بودند از جریان ملاقات من با امام راحل اطّلاع دارند و در جریان کار بودند.
آثار این خدمات علمی و عملی و تربیت طلّاب فاضل متجاوز از 40 سال، این بود که طلّاب فاضل درس خوانده و تربیت شده در این مدرسه، انقلاب را اداره کنند و خدمات شایان باسلام و شیعیان آزاده بدهند.
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظّم انقلاب دامت افاضاته بارها بعد ازانقلاب در سخنرانی های خود از مدرسۀ حقّانی و برنامه های مفید و سازنده آن نام برده اند و در مطبوعات متعدّد ذکر شده و از رسانه ها پخش گردیده است از جمله آن سخنرانی مقام معظم رهبری در زیرزمین مدرسۀ دارالشّفا با حضور هزاران نفر از طلّاب و فضلاء بعد از تعیین ایشان از سوی شورای عالی خبرگان رهبری بعنوان رهبر انقلاب است که من هم آنجا بودم ایشان صریحا اسم مدرسه حقّانی را برده و بعد از قدردانی از تربیت طلّاب مورد نیاز انقلاب صریحا فرمودند :
" تمام مدارس قم باید، مدرسه حقّانی شود"
و در دیدار طلّاب مدرسه علمیّه حقّانی با ایشان در سال 1388 ش فرمودند :
1 - گزارشی که مکتوب برای من فرستاده بودید که مفصّل هم بود همه اش راخواندم درست و همه جانبه و واقع بینانه بود.
2 - آنچه که مهمّ است این است که طرّاحی برای تربیت مجموعۀ طلّاب در یک مدرسه طرّاحی درست ، دقیق و ضمنا واقع بینانه باشد که در گزارش شما مشاهده شد، نفس تفطّن و برنامه ریزی برای این که چه باید کرد؟ پنجاه درصد کار است و بسیار مهمّ است.
3 - عملکرد ارائه شده موجب خرسندی شد، انشاء الله بتوانید این حرکت را پیش ببرید و آنچه که در ذهنتان است عمل کنید خرسندی دو برابر می شود.
4 - مدرسه حقّانی سابقۀ خیلی خوبی دارد.
5 - لذا شما متخرجین مدرسه حقّانی را هم می بینید، همه افراد برجسته ای بودند برخی در مسائل علمی حوزه و برخی در نظام.
6 - منتها امروز خیلی فرق دارد، در سطح بالاتری کار انجام میشود و ما با زیرساخت های محکم تری رو به رو هستیم.
7 - بایستی طلبه ای را در تراز دوران جمهوری اسلامی و توجّه دنیا به ما تربیت کنید.
8 - مدرسه حقّانی نباید یک جزیره جداگانه ای باشد، پس شما نیّتتان این باشد که یک مستوره خوبی، نمونۀ خوبی از آنچه برای کلان حوزه ها لازم است فراهم کنید و ارائه دهید.
این نوع بیان حکیمانه و عالمانه منحصر به یک جلسه نبود و به مناسبتهائی مقام معظم رهبری آیت الله خامنه ای از کار دقیق و با ارزش مدرسه و تربیت طلّاب فاضل مطابق با موازین دقیق علمی و عملی نام بردند و در روزنامه ها هم چاپ و منّتشر گردید.
و من هم از ایشان و محبّت ها و خدمات با ارزش ایشان قبل از انقلاب و بعد انقلاب بخصوص زمان تصدّی مقام معظم رهبری از مدرسه و ارزش تربیت طلّاب و آمادگی آنها برای اداره امور مسلمین ، اسلامی و شیعی در دنیای مادّی قدردانی و تشکر می نمایم. خداوند به ایشان عمر طولانی و باعزت و شرافت عطا فرماید تا سیر خدمات در دنیای مادّی امروز ادامه پیدا کند و اسلام و مسلمین سربلند و با افتخار به زندگی خود ادامه دهند.
قبل از انقلاب و بعد از شروع برنامه های تربیتی مدرسۀ حقّانی صبح قبل از شروع درس فقه مرحوم آیت الله العظمی بروجردی، من در مسجد اعظم برای درس در مبحث قضا شرکت کرده بودم و قبل از درس آقای حاج حسن مسئول در بیت ایشان بمن گفت آقا بعد از درس می خواهند به مدرسه شما بیایند آماده باشید من فورا رفتم خدمت مرحوم آیت الله حاج سیّد احمد زنجانی ابوی حضرت آیت الله موسی شبیری و خدمت مرحوم آقای شریعتمداری و آن دو را دعوت کردم که در حضور مرحوم آیت الله بروجردی باشند.
ایشان بعد از درس در مسجد اعظم قم با درشگۀ خود بمدرسه آمدند و جمعیِِّت زیادی از طلّاب و اساتید حضور داشتند و ایشان از مدرسه و برنامه های آن، قدردانی و تشکّر کردند.